சில்லரை வர்த்தகத்தில் அந்நிய ஏகாதிபத்தியம்

நான் முந்தய பதிவு ஒன்றில் நம்முடைய நாட்டின் சில்லறை வர்த்தகத்தை வெளிநாட்டு நிறுவனங்களுக்கு திறந்து விடுவது எவ்வளவு ஆபத்தானது என்று சொல்லியிருந்தேன். அதனை உறுதிப்படுத்துவது போல ஜெயக்குமார் அவர்களின் பதிவும் அமைந்துள்ளது. அதற்கு மேலும் பன்னானாட்டு நிறுவனம் ஒன்றின் செயல்பாட்டினை கடந்த இரு மாதங்களாக கவனித்து வருகின்றேன்.

என்னுடைய அலுவலகத்தின் அருகே டெஸ்கோ இருக்கிறது. அங்குதான் கடந்த ஒரு வருடமாக மதிய உணவு வாங்குவது வழக்கம். அங்கு பணிபுரியும் பணியாளர்களில் சிலர் நன்கு பழக்கமாகி விட்டனர். கடந்த இருமாதமாக கடையில் பல மாற்றங்கள். சுமார் நாற்பது பணியாளர்கள் பில் போடும் பணியில் இருந்தார்கள். தற்போது 30 பணியாளர்கள் மட்டுமே உள்ளனர். மேலும் புதிதாக 20 automatic checkout பாயிண்டுகள் நிறுவப்பட்டுள்ளன. வாடிக்கையாளர்கள் அனைவரும் automatic checkoutக்கு திருப்பி அனுப்பப்படுகின்றனர். இங்குதான் அவர்களின் தந்திரம். அந்தக் கடையில் நிரந்தர வாடிக்கையாளர்களே அதிகம். அவர்களுக்கு automatic checkout உபயோகிக்கப் பழக்கப் படுத்தப்படுகின்றனர். இன்னும் சில மாதங்களில் இந்த automatic checkout மிஷின்கள் அதிகப்படுத்தப்பட்டு பணியாளர்கள் வேலையில் இருந்து நீக்கப் படுவார்கள். இப்பொழுதே பெரும்பாலான பணியாளர்கள் வேலை போய்விடும் என்ற பயத்தில் உள்ளனர்.

நான் சொல்ல வருவது என்னவெனில் தங்களின் சொந்த நாட்டுப் பணியாளர்களின் மீதே இரக்கம் காட்டாமல், லாபத்திற்காக வேலையை விட்டுத் துரத்துகின்ற நிறுவனம் தான் இந்தியாவிலும் தங்களின் கிளையை நிறுவ அனுமதி கேட்டு நிற்கிறது. நம் நாட்டு மக்களுக்கு வேலை வாய்ப்பு அதிகப்படுத்தப்படும் என்று சொல்லி வாசலைத் தட்டி நிற்கிறது. அனுமதி கிடைக்கும் பட்சத்தில் நம் நாட்டு மக்களின் இரத்தத்தை உறிஞ்சி தன் நாட்டிற்கு எடுத்துச் செல்ல வந்து நிற்கிறது. டெஸ்கோவின் கடந்த ஆண்டு லாபம் 2.2 பில்லியன் பவுண்டுகள். அதனை 3 பில்லியன் பவுண்டுகளாக அதிகரிக்க வேண்டும் என்பது அதன் குறிக்கோள். அதற்குத்தான் இந்த இயந்திர மயமாக்கம், பணிநீக்கம் எல்லாம்.

என் தாய்நாட்டை ஒரு வளர்ந்த நாடாகப் பார்க்க வேண்டும் என்பது என் ஆசை. இது போன்ற நிறுவனங்களை அனுமதித்து அதில் மண்ணைப் போட்டு விடாதீர்கள் அரசியலவாதிகளே.